2023-02-05 12:46:25
RAT PROTIV ŽENSKOG TIJELA SE NASTAVLJA
Piše: Rachel Andrews
Prije nekoliko godina pročitala sam zbirku eseja Silvije Federiči o reproduktivnom radu i kućnim poslovima „Revolucija na nultoj tački“. Ovi eseji ljutito i jasno artikulišu ono što smo ja i druge žene iz moje generacije počele, zamuckujući, da shvatamo: da masovno uvođenje žena u plaćenu radnu snagu nije promijenilo činjenicu da su žene, i pored plaćenog posla, nastavile i dalje da obavljaju kućne poslove, kao ni činjenicu da je taj posao ostao nevidljiv ili, ako se uopšte vidi, sasvim obezvrijeđen.
Federiči, koja je rođena 1942 godine u Parmi u Italiji, pisala je o ovim temama skoro pedeset godina. Bila je jedna od osnivačica kampanje „Plata za kućni rad“ 1970-tih, međunarodne inicijative kojom se željela skrenuti pažnja na neplaćeni kućni rad žena. Nakon što se preselila u Bruklin, gdje je predavala na Univerzitetu Hofstra na Long Ajlendu, angažovana je u Odboru za plate za kućni rad u Njujorku. Detaljno je opisala istoriju te organizacije u knjizi „Plate za kućne poslove: Njujorški odbor 1972–1977 – Istorija, teorija, dokumenti“ (2017), o čemu je takođe riječ i u njenom pamfletu „Plate spram kućnih poslova“ iz 1975, čuvenom po provokativnim uvodnim rečenicama – „Kažu da je to ljubav. Mi kažemo da je to neplaćeni rad“.
